01 ივლისი, 2016 წელი

თბილისი

თბილისის სააპელაციო სასამართლო
ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატა
შემდეგი შემადგენლობით:
მოსამართლე:
მერაბ ლომიძე

აპელანტი (მოსარჩელე) - მ. ძ.
წარმომადგენელი - ნ. გ.

აპელანტი (მოსარჩელე) - გ. ტ.

მოწინააღმდეგე მხარე (მოპასუხე) - ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის მერია
წარმომადგენელი - თ. ლ.

მოწინააღმდეგე მხარე (მოპასუხე) - ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის მთაწმინდის რაიონის გამგეობა

დავის საგანი- ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტების ბათილად ცნობა

გასაჩივრებული გადაწყვეტილება – თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიის 2013 წლის 10 დეკემბრის გადაწყვეტილება

აპელანტების მოთხოვნა - გასაჩივრებული გადაწყვეტილების გაუქმება და ახალი გადაწყვეტილების მიღებით სარჩელის დაკმაყოფილება; ასევე, გაუქმდეს საქალაქო სასამართლოს ყველა საოქმო განჩინება, რომლებითაც არ დაკმაყოფილდა მოსარჩელეების შუამდგომლობები ადგილზე დათვალიერების ჩატარების, მოწმეების დაკითხვის, ექსპერტიზის დანიშვნის, აგრეთვე დოკუმენტების სიყალბის საკითხის გამორკვევის თაობაზე.

2. გასაჩივრებული გადაწყვეტილების დასკვნებზე მითითება

გასაჩივრებული გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილი:

თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიის 2013 წლის 10 დეკემბრის გადაწყვეტილებით მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს სარჩელი არ დაკმაყოფილდა.

დასკვნები ფაქტობრივ გარემოებებთან დაკავშირებით

2.1. საქალაქო სასამართლომ დადგენილად მიიჩნია, რომ ქ. თბილისის მთაწმინდა-კრწანისის რაიონის გამგეობის 2005 წლის 31 მაისის №XXX დადგენილებით დაკმაყოფილდა მ. ძ.-ს განცხადება და გადაეცა 2 სულზე (თვითონ, შვილი) კ.-ს ქუჩა №X-Xა-ში 97კვ.მ საერთო ფართობი, მათ შორის: საცხოვრებელი - 3 ოთახი (№4, №5, №9) – 49კვ.მ; შემინული აივნები: - 14.5კვ.მ; სამზარეულო - ეზოში - 10.5კვ.მ; სათავსო ეზოში - 18.6კვ.მ; ტუალეტი ეზოში - 4.5კვ.მ; 2 სარდაფი (ლიტ. ”გ” და ლიტ. ”დ”) – 9.8კვ.მ.

თბილისის საქალაქო საბჭოს აღმასკომის ტექნიკური ინვენტარიზაციის ბიუროს მიერ 1998 წლის 29 დეკემბერს დამზადებული საინვენტარიზაციო გეგმის მიხედვით, №4 ოთახი არის 18.64 კვ.მ, №9 ოთახი არის 18.55კვ.მ, №5 ოთახი არის 11.9 კვ.მ, რაც საერთო ჯამში 49.09 კვ.მ შეადგენს და ნათელია, რომ მთაწმინდა-კრწანისის რაიონის გამგეობის 2005 წლის 31 მაისის №XXX დადგენილებით მოსარჩელისათვის გადაცემულ საცხოვრებელ 3 ოთახში საინვენტარიზაციო გეგმაზე მითითებული №4, №5 და №9 ფართები იგულისხმება. გეგმაზე აგრეთვე ნაჩვენებია აივანი 14,5კვ.მ.

მოსარჩელის მიერ ძველი თბილისის რაიონის გამგეობაში წარდგენილ შიდა აზომვით ნახაზზე ნაჩვენები მისაღები N4¹ საინვენტარიზაციო გეგმაზე ნაჩვენები არ არის, აღნიშნულ ადგილზე რაიმე სახის ნაგებობა არ ფიქსირდება.

2.2. ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულებით დაკმაყოფილდა მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს განცხადება და მათ მიერ წარდგენილი კანონიერი სარგებლობის დამადასტურებელი დოკუმენტაციის საფუძველზე უსასყიდლოდ საკუთრების უფლებით გადაეცათ კ.-ს ქუჩა №X-Xა-ში მდებარე საცხოვრებელი ფართობი 93,83 კვ.მ, არასაცხოვრებელი ფართობი 23,29 კვ.მ, ეზოში მდებარე არასაცხოვრებელი ფართობი (ლიტ-”გ”) 8.36მ კვ.მ, სულ 134.02 კვ.მ. გაიცა საკუთრების უფლების მოწმობა და დამოწმებული შიდა საკადასტრო აზომვითი ნახაზი.

აღნიშნულ განკარგულებაში მითითებული 93.83 კვ.მ საცხოვრებელი ფართი 2009 წლის 5 იანვარს ძველი თბილისის რაიონის გამგეობაში წარდგენილი შიდა აზომვით ნახაზის მიხედვით არის: საძინებელი №4 (21.17კვ.მ), საერთო ოთახი №9 (20.99კვ.მ), საძინებელი №5 (13.29კვ.მ), საძინებელი №6 (9.33კვ.მ) და მისაღები №41 (29.05კვ.მ). ხოლო 23.29კვ.მ არასაცხოვრებელი ფართობი არის სამზარეულო (7.18კვ.მ), ჰოლი (12.71კვ.მ) და აბაზანა (3.40კვ.მ). (ს.ფ. 160-162).

2.3. ზემოთხსენებული დოკუმენტაციის და ნახაზების მიხედვით საქალაქო სასამართლომ დაადგინა, რომ ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულებით მ. ძ.-ს და გ. ტ.-სათვის უსასყიდლოდ საკუთრებაში გადაცემული ფართობის ნაწილი, კერძოდ, შიდა საკადასტრო აზომვით ნახაზზე მითითებული მისაღები N4¹ (29.05კვ.მ), შენობა-ნაგებობის შემადგენელ ნაწილს არ წარმოადგენდა და ქ.თბილისის მთაწმინდა-კრწანისის რაიონის გამგეობის 2005 წლის 31 მაისის №XXX დადგენილებით მოსარჩელეებს გადაცემული არ ჰქონდათ.

2.4. ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2012 წლის 27 ივნისის №XX/XX განკარგულებით მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს კანონიერ სარგებლობაში არსებული საცხოვრებელი და არასაცხოვრებელი ფართობის უსასყიდლოდ საკუთრებაში გადაცემის შესახებ ძველი თბილისის რაიონის გამგებლის 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულება ბათილად იქნა ცნობილი ნაწილობრივ, კერძოდ, შიდა საკადასტრო აზომვით ნახაზზე მითითებული 29,05 კვ.მ (№4 მისაღები) ფართობის უსასყიდლოდ საკუთრებაში გადაცემის ნაწილში.

ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2012 წლის 24 დეკემბრის №XX/XX განკარგულებით 2012 წლის 27 ივნისის №XX/XX განკარგულებაში შეტანილი იქნა შესწორება, კერძოდ, №4 მისაღების ნაცვლად მიეთითა N4¹ მისაღები.

2.5. ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2012 წლის 27 ივნისის №XX/XX განკარგულება მ. ძ.-მ და გ. ტ.-მ ქ.თბილისის მერიაში გაასაჩივრეს. ქ.თბილისის მერიის 2013 წლის 14 იანვრის №XX განკარგულებით მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს ადმინისტრაციული საჩივარი არ დაკმაყოფილდა.

დასკვნები სამართლებრივ გარემოებებთან დაკავშირებით:

2.6. საქალაქო სასამართლომ განმარტა, რომ საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 22-ე მუხლის პირველი ნაწილის თანახმად, სარჩელი შეიძლება აღიძრას ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის ბათილად ცნობის მოთხოვნით. საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მე-2 მუხლის პირველი ნაწილის „დ“ პუნქტის თანახმად, ინდივიდუალურ ადმინისტრაციულ-სამართლებრივ აქტად ჩაითვლება ადმინისტრაციული ორგანოს მიერ ადმინისტრაციული კანონმდებლობის საფუძველზე გამოცემული სამართლებრივი აქტი, რომელიც აწესებს, ცვლის, წყვეტს ან ადასტურებს პირის ან პირთა შეზღუდული წრის უფლებებსა და მოვალეობებს, ინდივიდუალურ ადმინისტრაციულ-სამართლებრივ აქტად ჩაითვლება აგრეთვე ადმინისტრაციული ორგანოს მიერ მიღებული გადაწყვეტილება მის უფლებამოსილებას მიკუთვნებული საკითხის დაკმაყოფილებაზე განმცხადებლისათვის უარის თქმის შესახებ. სასამართლომ მიიჩნია, რომ ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2012 წლის 27 ივნისის №XX/XX განკარგულება და ქ.თბილისის მერიის 2013 წლის 14 იანვრის №XX განკარგულება ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტებია.

2.7. საქალაქო სასამართლომ განმარტა, რომ საქართველოს პრეზიდენტის №73 ბრძანებულებით დამტკიცებული „კანონიერი მოსარგებლეებისათვის გადასაცემი არაპრივატიზებული საცხოვრებელი და არასაცხოვრებელი (იზოლირებული და არაიზოლირებული) ფართობის ადგილობრივი თვითმმართველობის აღმასრულებელი ორგანოების მიერ კანონიერი მოსარგებლეებისათვის უსასყიდლოდ საკუთრებაში გადაცემის წესის“ პირველი მუხლის პირველი პუნქტის თანახმად, ეს დებულება არეგულირებს სახელმწიფო საბინაო ფონდში საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის ამოქმედებამდე და ადგილობრივი თვითმმართველი ერთეულის საცხოვრებელ ფონდში არსებული, მათ შორის ამ დებულების ამოქმედებამდე დროებით გადაცემული, არაპრივატიზებული საცხოვრებელი და არასაცხოვრებელი (იზოლირებული და არაიზოლირებული) ფართობის კანონიერი მოსარგებლისათვის უსასყიდლოთ საკუთრებაში გადაცემის წესსა და პირობებს, ამ პროცესში წარმოშობილ ურთიერთობებს და განსაზღვრავს დებულებით გათვალისწინებული ურთიერთობის მხარეებსა და მათ უფლებამოსილებებს.

იმავე წესის მე-2 მუხლის პირველი პუნქტის ”ა” და ”ბ” ქვეპუნქტების თანახმად, საცხოვრებელი ფართობი არის შენობის ის ნაწილი, რომელიც გამოიყენება საცხოვრებლად; არასაცხოვრებელი ფართობი არის შენობის ის ნაწილი, რომელიც არ გამოიყენება საცხოვრებლად. იმავე პუნქტის ,,ე” ქვეპუნქტის თანახმად, კანონიერი მოსარგებლე არის ფიზიკური პირი, რომელიც უფლებამოსილი ორგანოს მიერ გაცემული დოკუმენტის (ინდივიდუალურ-ადმინისტრაციული სამართლებრივი აქტი, ბინის ორდერი, საბინაო წიგნი და სხვ.) საფუძველზე კანონიერად სარგებლობს საცხოვრებელი და არასაცხოვრებელი (იზოლირებული ან არაიზოლირებული) ფართობით, ხოლო კანონიერი მოსარგებლის გარდაცვალების შემთხვევაში, მისი მემკვიდრე. იმავე წესის მე-4 მუხლის პირველი პუნქტის თანახმად, არაპრივატიზებული საცხოვრებელი და არასაცხოვრებელი (იზოლირებული და არაიზოლირებული) ფართობის საკუთრებაში გადაცემის განხილვის საფუძველია კანონიერი მოსარგებლის წერილობითი განცხადება შესაბამის ადგილობრივი თვითმმართველობის აღმასრულებელ ორგანოში. მე-3 პუნქტის ”ა” და ”გ” ქვეპუნქტების თანახმად, განცხადებას სხვა დოკუმენტებთან ერთად უნდა დაერთოს არაპრივატიზებული საცხოვრებელი და არასაცხოვრებელი (იზოლირებული და არაიზოლირებული) ფართობის კანონიერი სარგებლობის დამადასტურებელი დოკუმენტი (ინდივიდუალურ-ადმინისტრაციული სამართლებრივი აქტი, ბინის ორდერი, საბინაო წიგნი და სხვ.); კანონიერი მოსარგებლის გარდაცვალების შემთხვევაში, აგრეთვე მემკვიდრეობის დამადასტურებელი შესაბამისი დოკუმენტი; საცხოვრებელი და არასაცხოვრებელი (იზოლირებული და არაიზოლირებული) ფართობის შიდა საკადასტრო აზომვითი ნახაზი; დადგენილია, რომ მოსარჩელეებმა ძველი თბილისის რაიონის გამგეობაში ბინის კანონიერი სარგებლობის დამადასტურებელი დოკუმენტის სახით წარადგინეს მთაწმინდა-კრწანისის რაიონის გამგეობის 2005 წლის 31 მაისის №XXX დადგენილება და მათ მიერ შედგენილი შიდა საკადასტრო აზომვითი ნახაზი. საქართველოს პრეზიდენტის №73-ე ბრძანებულებით დამტკიცებული ,,კანონიერი მოსარგებლეებისათვის გადასაცემი არაპრივატიზებული საცხოვრებელი და არასაცხოვრებელი (იზოლირებული და არაიზოლირებული) ფართობის ადგილობრივი თვითმმართველობის აღმასრულებელი ორგანოების მიერ კანონიერი მოსარგებლეებისათვის უსასყიდლოდ საკუთრებაში გადაცემის წესის” მე-5 მუხლის მე-2 პუნქტის თანახმად, თუ კანონიერი მოსარგებლის მიერ წარდგენილი განცხადება და თანდართული დოკუმენტები აკმაყოფილებს ამ დებულებით გათვალისწინებულ მოთხოვნებს, ადგილობრივი თვითმმართველობის აღმასრულებელი ორგანო დადგენილ ვადაში იღებს გადაწყვეტილებას საცხოვრებელი და არასაცხოვრებელი (იზოლირებული და არაიზოლირებული) ფართობის კანონიერი მოსარგებლის საკუთრებაში გადაცემის თაობაზე, წინააღმდეგ შემთხვევაში, მე-4 პუნქტის თანახმად, ადგილობრივი თვითმმართველობის აღმასრულებელი ორგანო იღებს გადაწყვეტილებას განცხადების დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის შესახებ. ძველი თბლისის რაიონის გამგეობამ 2009 წლის 5 იანვრის განკარგულებით მოსარჩელეებს საკუთრებაში გადასცა მათ მიერ წარდგენილ შიდა საკადასტრო აზომვით ნახაზზე მითითებული ფართი, რომელიც მოიცავდა სადავო N4¹ მისაღებს (29.05კვ.მ). საქალაქო სასამართლომ მიიჩნია, რომ კანონიერი სარგებლობის დამადასტურებელი დოკუმენტით (მთაწმინდა-კრწანისის რაიონის გამგეობის 2005 წლის 31 მაისის №XXX დადგენილება) მოსარჩელეებს გადაცემული არ ჰქონიათ N4¹ მისაღები და შესაბამისად არ წარმოადგენდნენ აღნიშნული ფართის კანონიერ მოსარგებლეებს.

2.8. საქალაქო სასამართლომ განმარტა, რომ საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მე-60¹ მუხლის თანახმად, ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი ბათილია, თუ იგი ეწინააღმდეგება კანონს ან არსებითად დარღვეულია მისი მომზადების ან გამოცემის კანონმდებლობით დადგენილი სხვა მოთხოვნები. ამავე მუხლის მე-2 ნაწილის თანახმად, ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის მომზადების ან გამოცემის წესის არსებით დარღვევად ჩაითვლება ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის გამოცემა ამ კოდექსის 32-ე ან 34-ე მუხლით გათვალისწინებული ადმინისტრაციული წარმოების სახის დარღვევით, ანდა კანონის ისეთი დარღვევა, რომლის არსებობის შემთხვევაში მოცემულ საკითხზე მიღებული იქნებოდა სხვაგვარი გადაწყვეტილება. ადმინისტრაციულ-სამართლებრივ აქტს ბათილად ცნობს მისი გამომცემი ადმინისტრაციული ორგანო, ხოლო საჩივრის ან სარჩელის შემთხვევაში - ზემდგომი ადმინისტრაციული ორგანო ან სასამართლო. დაუშვებელია კანონსაწინააღმდეგო აღმჭურველი ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის ბათილად ცნობა, თუ დაინტერესებულ მხარეს კანონიერი ნდობა აქვს ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის მიმართ, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც ადმინისტრაციულ-სამართლებრივია ქტი არსებითად არღვევს სახელმწიფო, საზოგადოებრივ ან სხვა პირის კანონიერ უფლებებს ან ინტერესებს. დაინტერესებული მხარის კანონიერი ნდობა არსებობს იმ შემთხვევაში, თუ მან ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის საფუძველზე განახორციელა იურიდიული მნიშვნელობის მოქმედება და უკანონო ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის ბათილად ცნობით მას მიადგება ზიანი. კანონიერი ნდობა არ არსებობს, თუ მას საფუძვლად უდევს დაინტერესებული მხარის უკანონო ქმედება. საქალაქო სასამართლომ მიიჩნია, რომ ძველი თბილისის რაიონის გამგეობა უფლებამოსილი იყო ნაწილობრიბ ბათილად ეცნო მის მიერ გამოცემული ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი, ვინაიდან იგი ეწინააღმდეგებოდა საქართველოს პრეზიდენტის №73-ე ბრძანებულებას. კერძოდ, გამგეობა უფლებამოსილი იყო მოსარჩელეთათვის საკუთრებაში გადაეცა მხოლოდ ის ფართი, რომელზეც წარდგენილი დოკუმენტების თანახმად მათი კანონიერი სარგებლობის ფაქტი დასტურდებოდა. ამისათვის გამგეობა ვალდებული იყო შეესწავლა საქმისათვის მნიშვნელობის მქონე ყველა გარემოება და შემდეგ მიეღო გადაწყვეტილება, ხოლო თუ განმცხადებლის მიერ წარდგენილი დოკუმენტებით არ დადასტურდებოდა კანონიერი სარგებლობის ფაქტი, უარი ეთქვა ქონების უსასყიდლოდ საკუთრებაში გადაცემაზე. საქალაქო სასამართლომ მიიჩნია, რომ მოსარჩელეებს არ ჰქონდათ 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულების მიმართ კანონიერი ნდობა, ვინაიდან მათ იცოდნენ, რომ მთაწმინდა-კრწანისის რაიონის გამგეობის 2005 წლის 31 მაისის დადგენილების თანახმად N4¹ მისაღების კანონიერ მოსარგებლეებს არ წარმოადგენდნენ.





3. სააპელაციო საჩივრის ფაქტობრივი და სამართლებრივი საფუძვლები:

3.1. აპელანტები სასკ-ის პირველი მუხლის მე-2 და სსსკ-ის 377-ე მუხლის საფუძველზე ითხოვენ ყველა იმ განჩინების კანონიერების გადასინჯვას, რომელიც წინ უსწრებდა გადაწყვეტილების გამოტანას. კერძოდ, აპელანტები ითხოვენ საქალაქო სასამართლოს ყველა იმ საოქმო განჩინების გაუქმებას, რომლებითაც არ დაკმაყოფილდა მოსარჩელეების შუამდგომლობები ადგილზე დათვალიერების ჩატარების, მოწმეების დაკითხვის, ექსპერტიზის დანიშვნის, აგრეთვე დოკუმენტების სიყალბის საკითხის გამორკვევის თაობაზე.

3.2. აპელანტების მითითებით, საქალაქო სასამართლომ არ მოიწვია სპეციალისტი და არ გამოიკვლია საქმეზე თანდართული ტექბიუროს საინვენტარიზაციო გეგმაზე მითითებული ფართი, რომელიც არსებობდა ჯერ კიდევ ტექბიუროს ფუნქციონირების დროს, არის თუ არა მოქცეული პრივატიზაციის ხელშეკრულებაში, რომელიც შემდგომ ნაწილობრივ იქნა გაუქმებული. ამდენად, სასამართლომ კანონიერად ჩათვალა პრივატიზაციის ხელშეკრულებაში და შიდა აზომვით ნახაზზე მითითებული 29,05 კვ.მ. ფართის უსასყიდლოდ გადაცემის ხელშეკრულების ბათილად ცნობა, იმ მოტივით, რომ ეს ადგილი არის ცარიელი და არ წარმოადგენს შენობა-ნაგებობებს, მაშინ, როდესაც დასახელებული მიწის ნაკვეთი არ არის ცარიელი. საქმის მასალებში მოიპოვება 19-08-1986 წლის ტეხბიუროს საინვენტარიზაციო გეგმა, რომლის პირველ სართულზე მითითებულია ნაგებობა 2,65 კვ.მ. X 2.00 წლის მონაცემებით 1986 წელს და თავისთავად ცხადია, რომ ნაგებობა არსებობდა, რაც შემდგომ დასრულებულია, მაგრამ არა მ. ძ.-ს მიერ.

3.3. აპელანტების მითითებით, დასახელებულ საინვენტარიზაციო გეგმაზე არ ჩანს, მაგრამ 1982 წლით დათარიღებული გენგეგმაზე, რომელიც დამზადებულია 1940 წელს აღრიცხული სახლთმფლობელობის ნახაზიდან, გენგეგმაზე აღნიშნულია შენობა-ნაგებობა, რომლის ფართი დაფიქსირებულია 3.5 X 2.5 გრძ.მ, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ სასამართლოს გადაწყვეტილება და მერიის განკარგულება, რომლითაც გაუქმდა აპელანტის სახელზე გამოტანილი პრივატიზაციის ხელშეკრულება ნაწილობრივ, არის უკანონობა, რამაც მიაყენა გამოუსწორებელი ზიანი, რაც უნდა აანაზღაუროს ადმინისტრაციულმა ორგანომ, ვინაიდან მას გააჩნდა კანონიერი ნდობა.

3.4. აპელანტების მითითებით, სასამართლოს გადაწყვეტილებით კანონიერად იქნა ცნობილი თბილისის მერიის 2013 წლის 14 იანვრის №XX განკარგულება, რომლითაც ძველი თბილისის გამგეობის 2012 წლის 27 ივნისის განკარგულებით მოხდა პრივატიზაციის ხელშეკრულების ნაწილობრივ ბათილად ცნობა 29,05 კვ.მ. ფართზე და ამ განკარგულებაში 2012 წლის 24 დეკემბერს შეტანილი იქნა ცვლილება ტექნიკური შეცდომის გამო, თუმცა ადმინისტრაციულ ორგანოს არ დაუდგენია და არ გამოუკვლევია მის სახელზე პრივატიზებული ფართი მოქცეული იყო თუ არა მის მფლობელობაში ყველა სხვა ფართთან ერთად და წარმოადგენდა თუ არა სხვა პრივატიზებული ფართის შემადგენელ ნაწილს, იყო თუ არა ეს ფართი ცალკე უფლების ობიექტი. ასევე არ დაუდგენია, აღნიშნული ფართი არის თუ არა ტექბიუროს არქივში დაცულ საინვენტარიზაციო გეგმაზე და გენგეგმაზე სხვადასხვა დროს არასრული სახით და სხვადასხვა სახით, რაც იმას მიუთითებს, რომ თვითონ ტექბიუროში თავის დროზე არ იყო სრულად ინვენტარიზაცია გაკეთებული, რამაც წარმოშვა გაუგებრობები, თუმცა რაც ასახულია, იმაზეც კი არასწორი ინვენტარიზაციის გაკეთებით ჯერ გამგეობამ და მერიამ, შემდეგ კი თბილისის საქალაქო სასამართლომ მიიღო არასწორი გადაწყვეტილება.

3.5. აპელანტების განმარტებით, მას შემდეგ (ანუ 2009 წელს), რაც მის სახელზე განხორციელდა მის ინდივიდუალურ მფლობელობაში არსებული ფართის პრივატიზაცია და გახდა მესაკუთრე, მიმართა თბილისის არქიტექტურის სამსახურს საცხოვრებელი ფართის ნაწილის რეკონსტრუქციაზე და წარადგინა შესაბამისი ესკიზი, ფოტომონტაჟი და პროექტი მის განსახორციელებლად, რადგან მისი სახლი 2002 წელს მომხდარი მიწისძვრის დროს დაზიანდა და არავინ შეუკეთა, რის გამოც იძულებული გახდა საკუთარი ძალებით აღედგინა და ნაწილობრივ რეკონსტრუქცია განეხორციელებინა. სწორედ ამ მიზნით წარადგინა რეკონსტრუქციის პროექტი მერიაში, რაზეც 2012 წლის 02 ნოემბერს მიიღო ბრძანება №XXXXX, რომლის თანახმად მოწონებულ იქნა ქ. თბილისის კ.-ს ქუჩა №X-ში გ. ტ.-ს კუთვნილი ფართის რეკონსტრუქციის არქიტექტურული პროექტი. გაიცა სანებართვო მოწმობა, რის საფუძველზეც დამტკიცებული პროექტის მიხედვით განახორციელა მშენებლობა, გაწია სოციალური ხარჯი და სწორედ ამის შემდეგ გაუუქმეს პრივატიზაციის ხელშეკრულება ნაწილობრივ, რომლის უფლება არ ჰქონდა ადმინისტრაციულ ორგანოს, რადგან ამ აქტის საფუძველზე მან განახორციელა შესაბამისი სამუშაოები. ამასთან, თბილისის არქიტექტურის სამსახურის 2012 წლის 19 სექტემბრის №XXXXXX ბრძანება არის წერილობითი დასტური ადმინისტრაციული ორგანოს მხრიდან, რომ იგი წარმოადგენს აღმჭურველ ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტს, რომლითაც დაინტერესებულ მხარეს გარკვეული უფლებამოსილება ენიჭება, მოცემულ შემთხვევაში შენობის დასრულება.

3.6. აპელანტების განმარტებით, აღმჭურველი აქტით მინიჭებული უფლების დაცვის განსაკუთრებულ გარანტიას წარმოადგენდა კანონიერი ნდობა და ამ ნდობის გამომრიცხავი არცერთი გარემოება არ არსებობს საქმეში, რადგან ამ ინდ. აქტით საზოგადოებრივი, სახელმწიფო ან სხვა პირის უფლების ან ინტერესის არსებითი დარღვევა არ მოჰყოლია. ამასთანავე, აპელანტს მიაჩნია, რომ ვინაიდან არქიტექტურის სამსახურმა ნებართვა მისცა, მან ყველა საჭირო მოქმედება განახორციელა კანონმდებლობის შესაბამისად.

3.7. აპელანტების მითითებით, იმ დროისათვის, როდესაც მოხდა მისი ბინის ნაწილზე პრივატიზაციის ხელშეკრულების ბათილად ცნობა, ამ დროისათვის ბინა იპოთეკით იყო დატვირთული, რის გამოც მას ხელი შეეშალა და მიიღო ფინანსური და სხვა ზარალი, უფრო მეტიც, სასამართლოსთვის ცნობილი იყო, რომ დასახელებულ ბინაზე წარმოშობილი იყო სხვა პირის უფლება, მაგრამ იგი არ იქნა ჩაბმული მესამე პირად საქმეში, რითიც შეილახა მათი უფლება. გარდა ამისა, მის მიერ ბანკიდან გამოტანილ იქნა სესხი და აღნიშნულ თანხას დღემდე იხდის. ამ სესხით მან ააშენა დანგრეული კედლები და სხვა ავარიული კედელი.

3.8. აპელანტები სასამართლოს ყურადღებას ამახვილებენ იმ გარემოებაზე, რომ მთაწმინდა-კრწანისის რაიონის გამგეობის მიერ 2005 წლის 31 მაისს გამოტანილი იქნა დადგენილება №XXX ამავე გამგეობის შედგენილი პროექტის საფუძველზე, რომლითაც დაკმაყოფილდა მოქალაქე მ. ძ.-ს განცხადება და მიეცა 2 სულზე კ.-ს ქუჩა №X-ში მდებარე 97კვ.მ. ფართის ბინა, რომელზედაც გაიცა ბინის ორდერი და ამ ფართშია მოქცეული სადაოდ ქცეული 29,05 კვ.მ. ფართი. ამდენად, ამის შემდეგ განხორციელებული პრივატიზაციის ხელშეკრულების ნაწილის ბათილად ცნობის უკანონობაზე მიუთითებს ისიც, რომ დასახელებული 2005 წლის 31 მაისის დადგენილება - ბინის პრივატიზაციის საფუძველი დღესაც უცვლელია, რასაც არანაირი სამართლებრივი შეფასება არ მისცა პირველი ინსტანციის სასამართლომ.

3.9. აპელანტები ფაქტობრივ უსწორობებში უთითებენ, რომ 2005 წლის 31 მაისის №XXX დადგენილებით გამგეობის მიერ გადაეცათ კომუნალური ბინა, რომელიც ადრე იყო კერძო საკუთრება და იგი ჩაირიცხა კომუნალურ ფონდში. აღნიშნული დადგენილების საფუძველზე მიეცათ ბინის ორდერი, რომელშიც შეტანილია სადაოდ ქცეული 29,05 კვ.მ. დაუზუსტებელი ფართი. დადგენილება და ბინის ორდერში შეტანილი ფართები დღესაც არ არის შეცვლილი და დარჩენილია იმავე მდგომარეობაში, როგორშიც გადაეცათ. დასახელებული ფართების შესწავლა რომ მოეხდინა საქალაქო სასამართლოს, მიიღებდა სხვანაირ გადაწყვეტილებას.

3.10. აპელანტების მითითებით, 2009 წლის 05 იანვრის №XX/X განკარგულებით ძველი თბილისის რაიონის გამგეობამ განახორციელა ფართების პრივატიზაცია და გასცა საკუთრების მოწმობა №XX/X 134,02 კვ.მ. ფართზე, რომელ პრივატიზაციის განკარგულებაში 2012 წლის 27 ივნისის განკარგულება №XX/XX-ით შეტანილი იქნა ცვლილება და 29,05 კვ.მ ფართზე პრივატიზაციის გადაწყვეტილება ბათილად იქნა ცნობილი მაშინ, როდესაც აღნიშნული ფართი აპელანტის საკუთრებაში ფლობაში და სარგებლობაშია, რაც სასამართლოს არ დაუდგენია.

3.11. აპელანტების მოსაზრებით, პირველი ინსტანციის სასამართლოს მიერ ტეხბიუროს ნახაზებში დაცული რეალობა დამახინჯებულია, რის გამოც ითხოვენ ნახაზების შემოწმებას და სამართლებრივად შეფასებას. აპელანტებს მიაჩნიათ, რომ სასამართლომ უგულებელყო სასკ-ის მე-4 და მე-19 მუხლები, არ გამოიკვლია ფაქტობრივი გარემოებები, გადაწყვეტილება არის დაუსაბუთებელი.

თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2014 წლის 28 ნოემბრის განჩინებით მ. ძ.-სა და გ. ტ.-ს სააპელაციო საჩივარი არ დაკმაყოფილდა; უცვლელად დარჩა თბილისის საქალაქო სასამართლოს 2013 წლის 10 დეკემბრის გადაწყვეტილება.

საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2015 წლის 10 დეკემბრის განჩინებით მ. ძ.-სა და გ. ტ.-ს საკასაციო საჩივარი დაკმაყოფილდა ნაწილობრივ; გაუქმდა თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2014 წლის 28 ნოემბრის განჩინება და საქმე ხელახლა განსახილველად დაუბრუნდა იმავე სასამართლოს.

4. გასაჩივრებული გადაწყვეტილების გაუქმების დასაბუთება:

სააპელაციო პალატამ განიხილა საქმის მასალები, მოისმინა მხარეთა ახსნა-განმარტებები, შეამოწმა გადაწყვეტილების კანონიერება-დასაბუთებულობა და მიიჩნევს, რომ სააპელაციო საჩივარი უნდა დაკმაყოფილდეს ნაწილობრივ შემდეგ გარემოებათა გამო:

სააპელაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ მოცემულ შემთხვევაში პირველი ინსტანციის სასამართლომ ნაწილობრივ არასწორად განმარტა კანონი, რის შედეგადაც მიღებული იქნა სამართლებრივად დაუსაბუთებელი გადაწყვეტილება. აღნიშნული გარემოება კი სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 393-ე და 394-ე მუხლების საფუძველზე გასაჩივრებული გადაწყვეტილების ნაწილობრივ გაუქმების საფუძველს წარმოადგენს.

ფაქტობრივი დასაბუთება

4.1. საქმის მასალებით დადგენილია, რომ ქ. თბილისის მთაწმინდა-კრწანისის რაიონის გამგეობის 2005 წლის 31 მაისის №XXX დადგენილებით დაკმაყოფილდა მ. ძ.-ს განცხადება და გადაეცა 2 სულზე (თვითონ, შვილი) კ.-ს ქუჩა №X-Xა-ში 97კვ.მ საერთო ფართობი, მათ შორის: საცხოვრებელი - 3 ოთახი (№4, №5, №9) – 49კვ.მ; შემინული აივნები: - 14.5კვ.მ; სამზარეულო - ეზოში - 10.5კვ.მ; სათავსო ეზოში - 18.6კვ.მ; ტუალეტი ეზოში - 4.5კვ.მ; 2 სარდაფი (ლიტ. ”გ” და ლიტ. ”დ”) – 9.8კვ.მ.

4.2. თბილისის საქალაქო საბჭოს აღმასკომის ტექნიკური ინვენტარიზაციის ბიუროს მიერ 1998 წლის 29 დეკემბერს დამზადებული საინვენტარიზაციო გეგმის მიხედვით, №4 ოთახი არის 18.64 კვ.მ, №9 ოთახი არის 18.55კვ.მ, №5 ოთახი არის 11.9 კვ.მ, რაც საერთო ჯამში 49.09 კვ.მ შეადგენს და ნათელია, რომ მთაწმინდა-კრწანისის რაიონის გამგეობის 2005 წლის 31 მაისის №XXX დადგენილებით მოსარჩელისათვის გადაცემულ საცხოვრებელ 3 ოთახში საინვენტარიზაციო გეგმაზე მითითებული №4, №5 და №9 ფართები იგულისხმება. გეგმაზე აგრეთვე ნაჩვენებია აივანი 14,5კვ.მ.

4.3. ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულებით დაკმაყოფილდა მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს განცხადება და მათ მიერ წარდგენილი კანონიერი სარგებლობის დამადასტურებელი დოკუმენტაციის საფუძველზე უსასყიდლოდ საკუთრების უფლებით გადაეცათ კოჯრის ქუჩა №X-Xა-ში მდებარე საცხოვრებელი ფართობი 93,83 კვ.მ, არასაცხოვრებელი ფართობი 23,29 კვ.მ, ეზოში მდებარე არასაცხოვრებელი ფართობი (ლიტ-”გ”) 8.36მ კვ.მ, სულ 134.02 კვ.მ. გაიცა საკუთრების უფლების მოწმობა და დამოწმებული შიდა საკადასტრო აზომვითი ნახაზი. აღნიშნულ განკარგულებაში მითითებული 93.83 კვ.მ საცხოვრებელი ფართი 2009 წლის 5 იანვარს ძველი თბილისის რაიონის გამგეობაში წარდგენილი შიდა აზომვით ნახაზის მიხედვით არის: საძინებელი №4 (21.17კვ.მ), საერთო ოთახი №9 (20.99კვ.მ), საძინებელი №5 (13.29კვ.მ), საძინებელი №6 (9.33კვ.მ) და მისაღები №41 (29.05კვ.მ). ხოლო 23.29კვ.მ არასაცხოვრებელი ფართობი არის სამზარეულო (7.18კვ.მ), ჰოლი (12.71კვ.მ) და აბაზანა (3.40კვ.მ). (ს.ფ. 160-162).

4.4. ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2012 წლის 27 ივნისის №XX/XX განკარგულებით მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს კანონიერ სარგებლობაში არსებული საცხოვრებელი და არასაცხოვრებელი ფართობის უსასყიდლოდ საკუთრებაში გადაცემის შესახებ ძველი თბილისის რაიონის გამგებლის 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულება ბათილად იქნა ცნობილი ნაწილობრივ, კერძოდ, შიდა საკადასტრო აზომვით ნახაზზე მითითებული 29,05 კვ.მ (№4 მისაღები) ფართობის უსასყიდლოდ საკუთრებაში გადაცემის ნაწილში.

4.5. ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2012 წლის 24 დეკემბრის №XX/XXX განკარგულებით 2012 წლის 27 ივნისის №XX/XX განკარგულებაში შეტანილი იქნა შესწორება, კერძოდ, №4 მისაღების ნაცვლად მიეთითა N41 მისაღები.

4.6. ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2012 წლის 27 ივნისის №XX/XX განკარგულება მ. ძ.-მ და გ. ტ.-მ ქ.თბილისის მერიაში გაასაჩივრეს. ქ.თბილისის მერიის 2013 წლის 14 იანვრის №XX განკარგულებით მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს ადმინისტრაციული საჩივარი არ დაკმაყოფილდა.

სამართლებრივი დასაბუთება

4.7. სააპელაციო პალატა განმარტავს, რომ საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის პირველი მუხლის მე-2 ნაწილის შესაბამისად, თუ ამ კოდექსით სხვა რამ არ არის დადგენილი, ადმინისტრაციულ სამართალწარმოებაში გამოიყენება საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის დებულებანი. საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 377-ე მუხლის პირველი ნაწილის თანახმად, სააპელაციო სასამართლო ამოწმებს გადაწყვეტილებას სააპელაციო საჩივრის ფარგლებში ფაქტობრივი და სამართლებრივი თვალსაზრისით. იმავე კოდექსის 386-ე მუხლის მიხედვით, თუ სააპელაციო საჩივარი დასაშვებია და საქმე პირველი ინსტანციის სასამართლოს არ უბრუნდება, სააპელაციო სასამართლო თვითონ იღებს გადაწყვეტილებას საქმეზე. იგი თავისი განჩინებით უარს ამბობს სააპელაციო საჩივრის დაკმაყოფილებაზე ან გასაჩივრებული გადაწყვეტილების შეცვლით იღებს ახალ გადაწყვეტილებას. სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 377-ე მუხლის მე-2 ნაწილის შესაბამისად, სამართლებრივი თვალსაზრისით შემოწმებისას სასამართლო ხელმძღვანელობს 393-ე და 394-ე მუხლების მოთხოვნებით. 393-ე მუხლის თანახმად, სამართლის ნორმები დარღვეულად ითვლება, თუ სასამართლომ: ა) არ გამოიყენა კანონი, რომელიც უნდა გამოეყენებინა; ბ) გამოიყენა კანონი, რომელიც არ უნდა გამოეყენებინა; გ) არასწორად განმარტა კანონი. სააპელაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ მოცემულ შემთხვევაში პირველი ინსტანციის სასამართლომ არასწორად განმარტა კანონი, რის შედეგადაც მიღებული იქნა სამართლებრივად დაუსაბუთებელი გადაწყვეტილება. აღნიშნული გარემოება კი სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 393-ე და 394-ე მუხლების საფუძველზე გასაჩივრებული გადაწყვეტილების გაუქმების საფუძველს წარმოადგენს.

4.8. სააპელაციო პალატა განმარტავს, რომ საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მე-2 მუხლის პირველი ნაწილის ,,ვ’’ პუნქტის თანახმად, აღმჭურველი ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი არის ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი, რომელიც დაინტერესებულ მხარეს ანიჭებს რაიმე უფლებას ან სარგებელს. სააპელაციო პალატა მიიჩნევს, რომ ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულება, რომლითაც დაკმაყოფილდა მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს განცხადება და მათ მიერ წარდგენილი კანონიერი სარგებლობის დამადასტურებელი დოკუმენტაციის საფუძველზე უსასყიდლოდ საკუთრების უფლებით გადაეცათ კ.-ს ქუჩა №X-Xა-ში მდებარე საცხოვრებელი ფართობი 93,83 კვ.მ, არასაცხოვრებელი ფართობი 23,29 კვ.მ, ეზოში მდებარე არასაცხოვრებელი ფართობი (ლიტ-”გ”) 8.36მ კვ.მ, სულ 134.02 კვ.მ, წარმოადგენს აღმჭურველ ადმინისტრაციულ-სამართლებრივ აქტს.

4.9. საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მე-60¹ მუხლის მე-4 ნაწილის თანახმად, დაუშვებელია კანონსაწინააღმდეგო აღმჭურველი ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის ბათილად ცნობა, თუ დაინტერესებულ მხარეს კანონიერი ნდობა აქვს ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის მიმართ, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი არსებითად არღვევს სახელმწიფო, საზოგადოებრივ ან სხვა პირის კანონიერ უფლებებს ან ინტერესებს. ამდენად, კანონი კრძალავს თუნდაც კანონსაწინააღმდეგო აღმჭურველი ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის ბათილად ცნობას, თუ დაინტერესებულ მხარეს კანონიერი ნდობა აქვს ამ ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის მიმართ. იმავე მუხლის მე-5 ნაწილის შესაბამისად, დაინტერესებული მხარის კანონიერი ნდობა არსებობს იმ შემთხვევაში, თუ მან ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის საფუძველზე განახორციელა იურიდიული მნიშვნელობის მოქმედება და უკანონო ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის ბათილად ცნობით მას მიადგება ზიანი. კანონიერი ნდობა არ არსებობს, თუ მას საფუძვლად უდევს დაინტერესებული მხარის უკანონო ქმედება. აღმჭურველი ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის ბათილად ცნობა დასაშვებია მხოლოდ მაშინ, თუ იგი არსებითად არღვევს სახელმწიფო, საზოგადოებრივ ან სხვა პირის კანონიერ უფლებებს ან ინტერესებს. აქედან გამომდინარე, განსახილველ შემთხვევაში უნდა გაირკვეს, მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულების მიმართ გააჩნდათ თუ არა კანონიერი ნდობა, ამ აქტის საფუძველზე მათ განახორციელეს თუ არა იურიდიული მნიშვნელობის მქონე მოქმედება, ეს აქტი არსებითად ხომ არ არღვევს სახელმწიფო, საზოგადოებრივ ან სხვა პირის კანონიერ უფლებებს ან ინტერესებს და შესაბამისად, არსებობდა თუ არა მითითებული აღმჭურველი ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის ბათილად ცნობის საფუძველი. საქმის მასალების შესწავლის საფუძველზე სააპელაციო პალატა მიიჩნევს, რომ მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულების მიმართ ნამდვილად გააჩნდათ კანონიერი ნდობა, ამ აქტის საფუძველზე მათ განახორციელეს იურიდიული მნიშვნელობის მქონე მოქმედება, ეს აქტი არსებითად არ არღვევს სახელმწიფო, საზოგადოებრივ ან სხვა პირის კანონიერ უფლებებს ან ინტერესებს და შესაბამისად, არ არსებობდა მითითებული აღმჭურველი ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის ბათილად ცნობის საფუძველი. კერძოდ, სააპელაციო პალატა ყურადღებას მიაქცევს იმ გარემოებას, რომ, როგორც საქმის მასალებით დგინდება, აპელანტებმა მას შემდეგ, როდესაც მათ სახელზე განხორციელდა მათ ინდივიდუალურ მფლობელობაში არსებული ფართის პრივატიზაცია და გახდნენ სადავო ფართის მესაკუთრეები, მიმართეს თბილისის არქიტექტურის სამსახურს საცხოვრებელი ფართის ნაწილის რეკონსტრუქციაზე და წარადგინეს შესაბამისი ესკიზი, ფოტომონტაჟი და პროექტი მის განსახორციელებლად. ამ მიზნით წარადგინეს რეკონსტრუქციის პროექტი მერიაში, რაზეც 2012 წლის 02 ნოემბერს მიიღეს ბრძანება №XXXX, რომლის თანახმად მოწონებულ იქნა ქ. თბილისის კ.-ს ქუჩა №X-ში გ. ტ-ს კუთვნილი ფართის რეკონსტრუქციის არქიტექტურული პროექტი, გაიცა სანებართვო მოწმობა, რის საფუძველზეც დამტკიცებული პროექტის მიხედვით განახორციელდა მშენებლობა. სწორედ ამის შემდეგ მოხდა პრივატიზაციის ხელშეკრულების ნაწილობრივ გაუქმება. აქედან გამომდინარე, სააპელაციო პალატა მიიჩნევს, რომ ზემოაღნიშნული აღმჭურველი ადმინისტრაციული აქტის საფუძველზე აპელანტებმა მოახდინეს სადავო ფართის რეკონსტრუქცია, გაიღეს გარკვეული ხარჯები და შესაბამისად, მათ კანონიერი ნდობა გააჩნდათ ამ აქტის მიმართ, რის გამოც არ არსებობდა მისი ბათილად ცნობის საფუძველი. სააპელაციო პალატა ვერ გაიზიარებს მოპასუხე ადმინისტრაციული ორგანოს წარმომადგენლის მსჯელობას კანონიერი ნდობის არ არსებობაზე იმ მოტივით, რომ მოსარჩელეებმა ადმინისტრაციულ ორგანოში წარადგენეს შენობის არასწორი საკადასტრო აზომვითი ნახაზი, მასში არასწორად ასახეს სადავო ფართი, რითაც შეცდომაში შეიყვანეს გამგეობა სადავო ფართის მათ სახელზე პრივატიზაციის დროს. სააპელაციო პალატის მოსაზრებით, ძველი თბილისის რაიონის გამგეობას 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულების - აღმჭურველი ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის გამოცემის დროს, სრული შესაძლებლობა ჰქონდა მოსარჩელეების მიერ წარდგენილი შენობის საკადასტრო აზომვითი ნახაზი შეედარებინა მათთან არსებულ შენობის საკადასტრო გეგმასთან, ან თუ ეს გეგმა მათთან არ იმყოფებოდა, გამოეთხოვა შესაბამის ორგანოდან და ისე დაედგინა, მოსარჩელეებისათვის თავის დროზე ქ. თბილისის მთაწმინდა-კრწანისის რაიონის გამგეობის 2005 წლის 31 მაისის №XXX დადგენილებით გადაცემული მთლიანი ფართი საკადასტრო გეგმის მიხედვით მოიცავდა თუ არა სადავო ფართსაც. აქედან გამომდინარე, სააპელაციო პალატას უსაფუძვლოდ მიაჩნია ადმინისტრაციული ორგანოს წარმომადგენლის მსჯელობა მოსარჩელეების კანონიერი ნდობის არ არსებობაზე. რაც შეეხება იმ გარემოებას, ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულების - აღმჭურველი ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის მოქმედებით არსებითად ირღვეოდა თუ არა სახელმწიფო, საზოგადოებრივი ან სხვა პირის კანონიერი უფლებები ან ინტერესები, როგორც მოცემულ საქმეზე გამოტანილი საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2015 წლის 10 დეკემბრის განჩინებით ირკვევა, საკასაციო სასამართლო სხდომაზე ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიის წარმომადგენელმა თვითონვე დაადასტურა, რომ ამ აქტით სახელმწიფოს ინტერესების არ ილახებოდა. სააპელაციო პალატის მოსაზრებით, ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულებით არც საზოგადოებრივი ან სხვა პირის კანონიერი უფლებები და ინტერესები არ ილახებოდა, ვინაიდან საქმის მასალებით და მხარეთა ახსნა-განმარტებებით დგინდება, რომ სადავო ფართი დღევანდელი ფაქტობრივი მდგომარეობით მოქცეულია მოსარჩელეების საკუთრებაში არსებულ ფართში, წარმოადგენს მოსარჩელეების საცხოვრებელი სახლის განუყოფელ შემადგენელ ნაწილს (მისაღებ ოთახს), რაზეც სხვა ფიზიკურ პირებს არანაირი პრეტენზია არასოდეს არ გამოუთქვამთ. ვერც მოპასუხე ადმინისტრაციული ორგანოს წარმომადგენელმა ვერ დაადასტურა ის გარემოება, რომ ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულების - აღმჭურველი ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის ბათილად ცნობა მოხდა სხვა პირების საჩივრის საფუძველზე. ასეთი საჩივრები საქმეში წარმოდგენილი არ არის, საიდანაც შესაძლოა სააპელაციო სასამართლოს გასჩენოდა დასაბუთებული ვარაუდი იმის შესახებ, რომ ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2009 წლის 5 იანვრის №XX/X განკარგულებით სხვა პირებს ადგებოდათ არსებითი ხასიათის ზიანი.

4.10. სააპელაციო პალატა განმარტავს, რომ საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მე-60¹ მუხლის პირველი ნაწილის თანახმად, ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი ბათილია, თუ იგი ეწინააღმდეგება კანონს ან არსებითად დარღვეულია მისი მომზადების ან გამოცემის კანონმდებლობით დადგენილი სხვა მოთხოვნები. იმავე მუხლის მე-2 ნაწილის მიხედვით, „ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის მომზადების ან გამოცემის წესის არსებით დარღვევად ჩაითვლება ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის გამოცემა ამ კოდექსის 32-ე ან 34-ე მუხლით გათვალისწინებული წესის დარღვევით ჩატარებულ სხდომაზე, ან კანონით გათვალისწინებული ადმინისტრაციული წარმოების სახის დარღვევით, ანდა კანონის ისეთი დარღვევა, რომლის არარსებობის შემთხვევაში მოცემულ საკითხზე მიღებული იქნებოდა სხვაგვარი გადაწყვეტილება“. სააპელაციო პალატა მიიჩნევს, რომ განსახილველ შემთხვევაში გასაჩივრებული ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტები - ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2012 წლის 27 ივნისის №XX/XX განკარგულება და ქალაქ თბილისის მერიის 2013 წლის 14 იანვრის №45 განკარგულება გამოცემულია საქართველოს კანონმდებლობის მოთხოვნათა დარღვევით, რის გამოც არსებობს მათი ბათილად ცნობის საფუძველი.

4.11. საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 32-ე მუხლის პირველი ნაწილის მიხედვით, თუ ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი ან მისი ნაწილი კანონს ეწინააღმდეგება და ის პირდაპირ და უშუალო (ინდივიდუალურ) ზიანს აყენებს მოსარჩელის კანონიერ უფლებას, ან ინტერესს ან უკანონოდ ზღუდავს მის უფლებას, სასამართლო ამ კოდექსის 22-ე მუხლში აღნიშნულ სარჩელთან დაკავშირებით გამოიტანს გადაწყვეტილებას ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის ბათილად ცნობის შესახებ. ამდენად, სასამართლო უფლებამოსილია ბათილად ცნოს ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი მხოლოდ მაშინ, თუ: 1. ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი ან მისი ნაწილი კანონს ეწინააღმდეგება და 2. ის პირდაპირ და უშუალო (ინდივიდუალურ) ზიანს აყენებს მოსარჩელის კანონიერ უფლებას, ან ინტერესს ან უკანონოდ ზღუდავს მის უფლებას. განსახილველ შემთხვევაში სააპელაციო პალატა მიიჩნევს, რომ გასაჩივრებული ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტები კანონს ეწინააღმდეგებიან, ასევე, ისინი პირდაპირ და უშუალო (ინდივიდუალურ) ზიანს აყენებენ აპელანტების უფლებებს და კანონიერ ინტერესებს, რის გამოც არსებობს სარჩელის დაკმაყოფილებისა და მათი ბათილად ცნობის საფუძველი.

4.12. აპელანტების მოთხოვნას ასევე წარმოადგენს გაუქმდეს საქალაქო სასამართლოს ყველა საოქმო განჩინება, რომლებითაც არ დაკმაყოფილდა მოსარჩელეების შუამდგომლობები ადგილზე დათვალიერების ჩატარების, მოწმეების დაკითხვის, ექსპერტიზის დანიშვნის, აგრეთვე დოკუმენტების სიყალბის საკითხის გამორკვევის თაობაზე. სააპელაციო პალატა მიიჩნევს, რომ, ვინაიდან მოსარჩელეების სარჩელი საფუძვლიანია და უნდა დაკმაყოფილდეს საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მე-60¹ მუხლის მე-4 და მე-5 ნაწილების საფუძველზე, კანონიერი ნდობის არსებობის გათვალისწინებით, ამიტომ არ არსებობს საოქმო განჩინებების გაუქმებისა და ზემოაღნიშნული საპროცესო მოქმედებების ჩატარების საფუძველი.

5. შემაჯამებელი სასამართლო დასკვნა
ყოველივე ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე სააპელაციო პალატა მიიჩნევს, რომ მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს სააპელაციო საჩივარი უნდა დაკმაყოფილდეს ნაწილობრივ, უნდა გაუქმდეს თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიის 2013 წლის 10 დეკემბრის გადაწყვეტილება და მიღებულ იქნეს ახალი გადაწყვეტილება; მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს სარჩელი უნდა დაკმაყოფილდეს, ბათილად უნდა იქნაე ცნობილი ძალაში შესვლის დღიდან ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2012 წლის 27 ივნისის №XX/XX განკარგულება და ქალაქ თბილისის მერიის 2013 წლის 14 იანვრის №XX განკარგულება; მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს სააპელაციო საჩივარი თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიის საოქმო განჩინებების გაუქმების ნაწილში არ უნდა დაკმაყოფილდეს.



6. საპროცესო ხარჯები
სააპელაციო პალატა განმარტავს, რომ საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 53-ე მუხლის პირველი ნაწილის თანახმად, იმ მხარის მიერ გაღებული ხარჯების გადახდა, რომლის სასარგებლოდაც იქნა გამოტანილი გადაწყვეტილება, ეკისრება მეორე მხარეს, თუნდაც ეს მხარე განთავისუფლებული იყოს სახელმწიფო ბიუჯეტში სასამართლო ხარჯების გადახდისაგან. შესაბამისად, ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიას და ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის მთაწმინდის რაიონის გამგეობას თანაბარწილად უნდა დაეკისროთ მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს სასარგებლოდ მათ მიერ გადახდილი ერთიანი სახელმწიფო ბაჟის (პირველი ინსტანციის სასამართლო - 100 ლარი, სააპელაციო სასამართლო - 150 ლარი და საკასაციო სასამართლო - 300 ლარი) 550 (ხუთას ორმოცდაათი) ლარის გადახდა.

ს ა რ ე ზ ო ლ უ ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი
თბილისის სააპელაციო სასამართლომ იხელმძღვანელა საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის პირველი მუხლის მე-2 ნაწილით, 34-ე მუხლით, საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 257-ე, 372-ე, 386-ე, 390-ე, 391-ე, 395-ე, 397-ე მუხლებით და

გ ა დ ა წ ყ ვ ი ტ ა:
1. მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს სააპელაციო საჩივარი დაკმაყოფილდეს ნაწილობრივ;
2. გაუქმდეს თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიის 2013 წლის 10 დეკემბრის გადაწყვეტილება და მიღებულ იქნეს ახალი გადაწყვეტილება;
3. მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს სარჩელი დაკმაყოფილდეს;
4. ძალაში შესვლის დღიდან ბათილად იქნეს ცნობილი ძველი თბილისის რაიონის გამგეობის 2012 წლის 27 ივნისის №XX/XX განკარგულება და ქალაქ თბილისის მერიის 2013 წლის 14 იანვრის №XX განკარგულება;
5. მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს სააპელაციო საჩივარი თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიის საოქმო განჩინებების გაუქმების ნაწილში არ დაკმაყოფილდეს;
6. ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიას და ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის მთაწმინდის რაიონის გამგეობას თანაბარწილად დაეკისროთ მ. ძ.-ს და გ. ტ.-ს სასარგებლოდ მათ მიერ გადახდილი ერთიანი სახელმწიფო ბაჟის (პირველი ინსტანციის სასამართლო - 100 ლარი, სააპელაციო სასამართლო - 150 ლარი და საკასაციო სასამართლო - 300 ლარი) 550 (ხუთას ორმოცდაათი) ლარის გადახდა;
7. გადაწყვეტილება შეიძლება გასაჩივრდეს საკასაციო წესით მხარეებისათვის დასაბუთებული გადაწყვეტილების კანონით დადგენილი წესით ჩაბარებიდან 21 (ოცდაერთი) დღის ვადაში საქართველოს უზენაეს სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატაში (მდებარე: ქ. თბილისი ძმ. ზუბალაშვილების ქუჩა №32) თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის (მდებარე: ქ. თბილისი, გრ. რობაქიძის 7ა) მეშვეობით.




უკან დაბრუნება